çocuktun, kýrýlgandýn
artýk korku yok nemli gözlerinde
yüzlerce binlercesi var
omzuna oturmuþ, ordan sana bakar
çektin gittin baharýn peþine
güzelim renkler yüzünde
artýk dönüp bakmazsýn
güneþin solduðu evlere

çýplak dursam, tanrýya sorsam
niye ölür insan bile bile?
ardýmda yýllar sinsice kalbime sorar
niye bu suçluluk niye?

yolculuðun sonunda
bembeyaz sevgini ört uykuma

dün sabah seni gördüm
aklýn takýlmýþ yine balýklara
tertemiz, iþsiz kalbin
arabadan kaçýyor vahþi sokaklarda