Bij de dierenarts in de stadspraktijk Zat 'ie te wachten met een doosje in zijn handen Met daarin het vochtig bruine hamsterlijk Hij knijpt zijn ogen toe waarin de tranen branden Vandaag nog had 'ie met zijn kleine vriend gespeeld Had 'ie zijn boterham met hagelslag met hem gedeeld Had 'm gestreeld over zijn vale bruine vacht En sliep 'ie bij 'm op zijn kamer, nog vannacht Hij had het heus wel aangevoeld Maar zijn vader zou het zelf nog wel eens leren Dat je niet schamper lachen moet Omdat het pijn doet Als je een doodgewone hamster laat cremeren Gisteren nog had 'ie 'm weer iets nieuws geleerd Kon met twee pootjes aan een koordje blijven hangen En af en toe at 'ie met boordevolle wangen Hij had het allemaal van dichtbij bestudeerd Hij had zorgvuldig elke dag de bak verschoond Bewaarde elk blaadje sla dat over was; Al had zijn vader dikwijls pesterig gehoond: "Stop dat beessie vol, joh Dat komt met Kerstmis goed van pas!" Hij had het heus wel aangevoeld Maar zijn vader zou het zelf nog wel eens leren Dat je niet schamper lachen moet Omdat het pijn doet Als je een doodgewone hamster laat cremeren Nu zit 'ie hier met zijn kostbaarste bezit Hij drukt wanhopig de doos tegen zich aan Daar komt 'ie aan, die vreemde dokter in het wit Die zegt: "Joh, geef me die dode hamster maar" Hij zegt verlegen: "Cremeert u hem al morgen? Wilt u vannacht dan nog heel goed voor hem zorgen?" Hij onderdrukt een harde snik, maar Achter zich hoort 'ie het gehik en het gelach Dat nauw'lijks werd verborgen... Hij had het heus wel aangevoeld Maar die mensen zouden het zelf nog wel eens leren Dat je niet schamper lachen moet Omdat het pijn doet Als je je beste vriendje laat cremeren...